Erik-Jan Ginjaar: Winning team

De hotelsector worstelt met een structureel personeelstekort. Dat is althans inmiddels de algemene perceptie. Veel hotels en andere horecaondernemingen zijn inderdaad onderbezet maar komt dat nou doordat die mensen er daadwerkelijk niet zijn of is er iets anders aan de hand? Als je het mij vraagt hebben we als sector momenteel twee andere uitdagingen waar het gaat om personeel. Om te beginnen lukt het ons onvoldoende om (goede) mensen aan boord te houden. Daarnaast lijken we slecht in staat om getalenteerde mensen uit te leggen wat een prachtig vak dit is. De twee hangen natuurlijk met elkaar samen. Het goede nieuws? Het zijn twee knoppen waar we moeiteloos aan kunnen draaien, zodra we ons daar echt toe zetten.

Laten we beginnen met de observatie dat steeds minder mensen de liefde voor het mooie hotelvak nog voelen. Dat is vooral opmerkelijk in het licht van de tijd waarin we leven. De huidige generatie is juist erg gevoelig voor elementen als authenticiteit, verbinding en aandacht voor het individu en dat zijn hoofdingrediënten van onze sector. Kennelijk stralen we dat momenteel als organisaties onvoldoende uit, waardoor we een belangrijke groep jonge mensen missen die zich in de hotellerie juist als een vis in het water zouden voelen. Nog te vaak voeren mispercepties over lange dagen, overwerk en slechte salarissen de boventoon in de beeldvorming over het werken in een hotel. Die stroken in de meeste organisaties allang niet meer met de werkelijkheid. Helaas zijn ze wel hardnekkig. Het is mijn overtuiging dat je dit beeld niet bijstelt door in de ontkenning te gaan, maar juist met een positief tegengeluid: laat zien hoe een baan in deze sector een perfecte match kan zijn met je voorkeuren als mens. Toon via storytelling, bijvoorbeeld via de pers en social media, de veelzijdigheid van het vak aan de hand van concrete voorbeelden en ervaringen. Ook erg effectief is het organiseren van meeloopstages en open dagen, om mensen letterlijk en figuurlijk een kijkje in de keuken van je organisatie te geven.  

Het tweede issue waar de sector mee worstelt, is het behoud van waardevolle mensen. Als gezegd is er een sterke samenhang met het eerste dilemma. Als werknemer hoor je graag bij een bedrijf waar de trots en het zelfvertrouwen van afstralen. Waarbij je elke keer als je het logo voorbij ziet komen weer trots bent dat je er bij hoort. Een zekere mate van bescheidenheid is natuurlijk prijzenswaardig, maar dat hoeft het uitstralen van die (gepaste) trots niet in de weg te staan. Onderdeel zijn van een winning team vinden de meeste mensen prettig. Dat moet het team dan ook zelf actief benoemen. Een ander gegeven is dat persoonlijke aandacht van leidinggevenden key blijft. Een focus op de tevredenheid, ontwikkeling en kansen van iedere individuele medewerker is een randvoorwaarde om mensen te behouden. Ook dat heeft weer voor een deel te maken met de tijdsgeest, waarin persoonlijke ontwikkeling, uitdaging en plezier voor een meerderheid van de jonge werkenden belangrijker zijn dan zaken als salaris en promotie. Als je in onze sector mensen wilt behouden, moet je die realiteit niet uit het oog verliezen.

Met de blik vooruit kan de hospitality sector weer volop laten zien wat haar toegevoegde waarde is en waar zij voor staat. Daarvoor zijn er twee groepen cruciaal voor succes: onze gasten en onze mensen – in gelijke mate. Dat kunnen we niet vaak genoeg benoemen. Dat bedoel ik letterlijk: als je wilt dat mensen zich gewaardeerd voelen, dan zijn het tonen van oprechte belangstelling, het geven van complimenten en het belonen van succes de randvoorwaarden.